Με αφορμή την ημέρα της μητέρας σήμερα, αποφάσισα να γράψω μερικά λόγια σχετικά με τα αστρολογικά αρχετυπα της τεκνοποίησης, καθώς και την σχεση της τέχνης στην σχέση μεταξύ Δημιουργού-Δημιουργήματος.
Οι άνθρωποι ξεκίνησαν να δημιουργούν τέχνη για να εκφράσουν καλύτερα τον εαυτό τους αλλά και για να έρθουν σε επαφή με την θεϊκή πνοή του ανθρώπου. Αυτό φυσικά έγινε ασυνείδητα, καθώς η θεϊκή πνοή ρέει μέσα μας. Η τέχνη λοιπόν έχει άρρηκτη σχέση με τον Θεό. Στην δημιουργια της τεχνης βρίσκουμε την σχεση Ανθρωπου-Δημιουργήματος, όπως η σχέση Θεού-Ανθρώπου.
Στην αστρολογία που όλα είναι πολύ σοφά μελετημένα, όπως είναι και η ίδια η ζωή από τον Δημιουργό, βρίσκουμε την τέχνη στον πέμπτο οίκο του Ωροσκοπίου. Ο ίδιος οίκος σχετίζεται με την τεκνοποίηση και τα παιδιά. Ο λόγος που η τέχνη και η γονιμότητα μπήκαν στον ίδιο οίκο είναι επειδή το ένα είναι σε συσχέτιση με το άλλο. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το πέμπτο ζώδιο του Ζωδιακού είναι ο Λέοντας, ζώδιο που κυβερνιέται από τον ήλιο.Στο ζώδιο του Λέοντα βρίσκουμε την αυτοέκφραση, την καλλιτεχνία και το παιχνίδι. Παρότι ο Λέοντας παραδοσιακά είναι ένα άγονο ζώδιο, παρόλα αυτά συνδέθηκε με τον 5ο οίκο της τεκνοποίησης, όταν άρχισε να γίνεται με συσχέτιση μεταξύ των ζωδίων και της αριθμητικής σχέσης των οικων. Λανθασμένα ίσως, όμως αυτό συνέβη λόγω του έρωτα. Ο έρωτας, η χαρά και η διασκέδαση είναι ο τρόπος που εκφράζουμε καλύτερα το Εγώ μας. Το ίδιο συμβαίνει και με τα δημιουργήματά μας, την τεχνη που ποιούμε. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της αυτοέκφρασής μας. Έτσι και αποτέλεσμα του έρωτα είναι η γονιμοποίηση (καθόλου υχαία στην παραδοσιακή αστρολογία βλέπουμε την Αφροδίτη για θέματα γονιμότητας, δηλαδή του αρχετύπου της ερωμένης).
Βλέπουμε λοιπόν πώς το ένα οδηγεί στο άλλο. Ο Λέοντας είναι ο έρωτας, η χαρά της δημιουργίας και καθόλου τυχαία σε αυτό το ζώδιο στην σύγχρονη αστρολογία βρίσκουμε την έξαρση του Ποσειδώνα, του Θεού που σχετίζεται με την πνευματικότητα και το Υπερβατικό και την αγάπη δίχως όρια. Ο Ποσειδώνας είναι ο θεός του ιδεαλισμού, του αλτρουισμού και της θεϊκής έκστασης. Σαφέστατα έχει συνδεθεί με τις καλλιτεχνικές τάσεις. Ο Ποσειδώνας λοιπόν, βρίσκει την έξαρσή του στο ζώδιο του Λέοντα, καθώς αυτό το ζώδιο ευνοεί περισσότερο τον Άνθρωπο να εκφράσει, όχι μόνο την καλλιτεχνική του φύση αλλά και την σχέση του με τον Θεό.
Ο Ήλιος, δηλαδή ο κυβερνήτης του Λέοντα, λάμπει υπέρλαμπρος την περίοδο που ο Λέοντας μεσουρανεί στην Εκλειπτική.Ο Θεός Ήλιος στην αρχαία μυθολογία ήταν ο Απόλλωνας. Ο Απόλλωνας με το πύρινο άρμα του αλλά και τη λύρα του, ήταν ο θεός της μουσικής και της θεραπείας.
Ο Ποσειδώνας έχει συνδεθεί περισσότερο με την ασθένεια- για τους ανθρώπους όμως που δεν έχουν πνευματικές ανησυχίες. Ο Ποσειδώνας μπορεί να τυφλώσει και να διαλύσει, μέσα από την κατάλυση που φέρνει σε κάθε τι που ανήκει στον φυσικό κόσμο. Η φύση του δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή μέσω της επιστήμης, παρά μόνο μέσα από τον πνευματικό κόσμο και γι αυτό πολύ συχνά τον βλέπουμε να βαζει τους ανθρώπους στην λήθη του ύπνου, των ναρκωτικών, αλλά και των άλλων έξεων. Πώς γίνεται λοιπόν ο θεός που έχει συνδεθεί με το ψέμα και τη σύγχυση να βρίσκεται σε έξαρση σε ένα ζώδιο που σχετίζεται με τον ήλιο της αλήθειας, όπου τίποτα δεν είναι κρυφό;
Για να γίνει αυτό αντιληπτό θα πρέπει να καταλάβουμε ότι οι θεραπείες -τουλάχιστον οι ολιστικές θεραπείες- δημιουργούν κάποιου είδους σοκ στον άνθρωπο και στο σώμα του. Κάπως έτσι λειτουργεί και ο Ποσειδώνας, ο οποίος έχει ως σκοπό να φέρει τον άνθρωπο πιο κοντά στην αληθινή του θεϊκή του φύση, η οποία όμως για να γίνει αρχικά αυτή η διαδικασία πρέπει να περάσει από την διάλυση. Η διάλυση πολλές φορές είναι σωματική, πνευματική και ψυχολογική. Ο Στίβεν Αρόγιο λέει στο βιβλίο του ότι ο Ποσειδώνας διαλύει αρχικά και μετά εξευμενίζει, εκλεπτύνει, βελτιώνει τον άνθρωπο. Όπως γίνεται και στις ολιστικές θεραπείες (δεν μιλώ για την σύγχρονη Δυτική Ιατρική καθώς βασίζεται σε μια διαφορετική θεραπευτική προσέγγιση).
Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να πούμε ότι λειτουργεί και ο Ήλιος, ο οποίος με το σκληρό του Φως θεραπεύει. Φύση του είναι υπερβολικά ζεστή και ξηρή για να ευνοήσει την γονιμότητα (όχι τόσο ζεστή και ξηρή όσο του Άρη.) Ωστόσο, τίποτα δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την θερμότητα του Ήλιου, όπως δεν μπορεί να ζήσει και χωρίς την δροσιά της Σελήνης. Αυτά τα δυο μαζί λειτουργούν ως τα αρχέτυπα του πατέρα και της μητέρας και η ένωση αυτών -όπως και πολλές μυθολογίες- φέρνει το Δημιούργημα.
Με το δεδομένο ότι το σπέρμα είναι ο πατέρας και ο πατέρας είναι ο Ήλιος, βλέπουμε πως έχει γίνει η ταύτιση του Λέοντα με την απόκτηση παιδιών.Ο Λέοντας ως ζώδιο ιδιαίτερα ανοιχτόκαρδο σχετίζεται με το παιχνίδι και την παιδικότητα ως αυτοέκφραση, την ειλικρίνεια και την αθωότητα και την σκληρότητα που έχουν τα παιδιά, αλλά δεν σχετίζεται με τη γονιμότητα αυτή καθεαυτή.
Η γονιμότητα φαίνεται περισσότερο από το δεύτερο σώμα, δηλαδή τη Σελήνη. Αυτή είναι μια μήτρα που μπορεί να να θρέψει την ζωή μέσα της καθώς η φύση της δεν είναι τόσο ακραία.
Βλέπουμε όμως ότι το αληθινό πρόσωπο της μητρότητας έχει μια σκληρότητα που πολλές φορές εκμηδενίζει το Εγώ, δηλαδή τον Ήλιο. Η μητέρα τα χρόνια που μεγαλώνει το παιδί της βιώνει -τουλάχιστον τα πρώτα, ως έναν βαθμό- την εκμηδένιση του εγώ της. Είναι υπεύθυνη για ένα άλλο πλάσμα το οποίο είναι η προτεραιότητα ό,τι και να γίνει.
Η ίδια επίσης μπορεί να γίνει πολύ σκληρή, κάτι που το βλέπουμε στο ζώδιο του Καρκίνου που επίσης σχετίζεται με την γονιμότητα και τη μητρότητα.Και είναι ένα ζώδιο το οποίο έχει ένα πολύ σκληρό κέλυφος.Οι Καρκίνοι θεωρούνται ευαίσθητοι αλλά η πραγματικότητα λέει ότι είναι ευαίσθητοι με τον εαυτό τους, στην προστασία του εσωτερικού τους..Δεν εχουν την ευαισθησία των Ιχθύων, όπου μπορεί να συγκινηθούν με πράγματα πανανθρώπινα. Στον Καρκίνο λοιπόν, βλέπουμε το προστατευτικό πρόσωπο της μητέρας, αλλά και το σκληρό πρόσωπο αυτής. Η ίδια η γέννηση ενός μωρού απαιτεί πολύ μεγάλη σωματική και ψυχική δύναμη. Το σύμβολο του Καρκίνου με το σκληρό εξωτερικό κέλυφος είναι ακριβώς αυτό που βλέπουμε να γίνεται στη μητρότητα.Ένα σκληρό σώμα και ένα πολύ μαλακο εσωτερικό.
Αν μια μητέρα λειτουργεί μόνο ηλιακά, δηλαδή βάλει μόνο το εγώ της μπροστά, συχνα λαμβάνει αρνητικά σχόλια από την κοινωνία αλλά και σε μερικές περιπτώσεις το παιδί θα την αντιληφθεί ως σκληρή ή αυταρχική (οι αρνητικές ποιότητες του Λέοντα).
Μια ισορροπία πολύ ευαίσθητη.
Το περιβάλλον της Σελήνης είναι το κατάλληλο περιβάλλον για τα πρώτα χρόνια ενός παιδιού, όπου το παιδί λαμβάνει μια προστατευτική σκληρότητα, μαθαίνει τη σχέση ‘’δορυφόρου και πλανήτη’’ και φυσικά υπάρχει χώρος για την υγιή ανάπτυξη του Εγώ του, όπου εχει την ελευθερία να έχει τα φωτα της οικογένειας πάνω του. Ετσι μαθαίνει την ηλιακή του συμπεριφορά. Αργότερα το παιδί βγαίνει στον Ήλιο. Όπου εκεί θα πρέπει και αυτό να αρχίσει να εκφράζει το Εγώ του και μετέπειτα την ερωτική του συμπεριφορά, για να συνεχίσει τον κύκλο της ζωής.Το ζώδιο μας είναι ο Ήλιος μας και είναι ουσιαστικά ο σκοπός της ζωής μας. Τί μας φωτίζει; Τι μας δίνει ενέργεια και ζωη; Ποιά είναι η ζωοδόχος πηγή μας;
Με το που αρχίζει το παιδί να βγαίνει από την σεληνιακή του φάση, βλέπουμε ότι αρχίζει να δημιουργεί τέχνη, κατασκευάζει με τα τουβλάκια, ζωγραφίζει, χρησιμοποιεί τη φαντασία του για να δημιουργήσει δραματικά σενάρια (κατι πολυ λιονταρισιο, καθως το θεατρο και η δραματικότητα ειναι υπο την κυβερνηση του Λεοντα).
Η τέχνη του παιδιού αντανακλά πολλές φορές τον εσωτερικό του κόσμο, αυτά που έχει μάθει από την οικογένεια αλλά και το εξωτερικό του περιβάλλον. Και μέσα από τις πρώτες του δραστηριότητες αρχίζει να χτίζει -όχι μόνο το ηλιακό του προφίλ, αλλά και την σχέση του με τον Δημιουργό (το οποίο όμως εχει καλλιεργηθεί σωστά αρχικά από την Σελήνη!).
Η ανάγκη μας να γίνουμε δημιουργοί αντανακλάται στην ανάγκη που έχουμε να πιστέψουμε σε κάτι ανώτερο.Βλέπουμε πως όλα τελικά είναι συνδεδεμένα ως πτυχές του ίδιου ψηφιδωτού της ζωής. Ενός κύκλου.Όπως είναι όλα τα ουράνια σώματα, όπώς κύκλος είναι και ο άνθρωπος.
Η Σελήνη χάνει την κυκλικότητα της ανά περιόδους, τουλάχιστον από το πώς τη βλέπουμε στη γη, όπως η μητέρα αναγκάζεται να χάσει πολλά κομμάτια του κύκλου της.
Σε κάθε περίπτωση όμως ο κύκλος πάντοτε γεμίζει γιατί η ομορφιά της δημιουργίας είναι τελικά αυτή που κινεί τον κόσμο.
Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες του Κόσμου. Αυτές που έφυγαν στον Θεό, αυτές που έμειναν και έγιναν στυλοβάτης, αυτές που βρήκαν έναν λόγο να ξυπνήσουν το πρωί όσο και αν ήθελαν να κοιμηθούν. Χρόνια πολλά σε αυτές που σηκώνουν σταυρό με παιδιά πολεμιστές και σε αυτές που είναι μόνες και εγίναν και Ήλιοι και Σελήνες και αλλοι 7 πλανήτες! Χρόνια πολλά και σε αυτές που έγιναν μητέρες χωρίς παιδιά, σε αυτές που γίναν τροφοί για ορφανά και άλλα πλάσματα της γης. Χρόνια πολλά στις γιαγιάδες, τις δυο φορές μαμάδες, που φέρουν τον τιμητικότερο τίτλο αλλά και έχουν την μεγαλύτερη ευλογία στον κύκλο της ζωής.
Της Αναστασίας Διακίδη
Comments