top of page
Εικόνα συγγραφέαImaginarium Magazine

Η Σύνοδος Δία Ποσειδώνα -Απόσπασμα από το έργο του Αντρέ Μπαρμπώ





Η σύνοδος Δία-Ποσειδώνα συμβαίνει περίπου κάθε 13 χρόνια, συνήθως προχωρώντας από το ένα ζώδιο στο επόμενο, και το πέρασμά της κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα εκτεινόταν από τον Καρκίνο το 1906 στον Αιγόκερω το 1984 και το 1997 και στον Υδροχόο το 2009. Γενικά υγρή, εύκρατη και διάχυτη, η "ενεργός αρχή" δίνει έμφαση στο Ποσειδώνιο ρεύμα της ενοποιημένης συλλογικής παγκόσμιας δύναμης. Εδώ η τεράστια, ελαστική, μετριοπαθής γενναιόδωρη λειτουργία του Δία στοχεύει στην ενότητα και την ειρηνική ανταλλαγή- εν ολίγοις, είναι ανθρωπιστική. Υπάρχει μια γενική ατμόσφαιρα διπλωματικής και πολιτικής αποκλιμάκωσης και συλλογικών κινημάτων που έχουν φιλελεύθερες δημοκρατικές τάσεις. Στην πραγματικότητα, η ιδεολογία της είναι σοσιαλιστική, μια ευεργετική δύναμη που ευνοεί τις οικουμενικές ηθικές αξίες. Ακολουθεί ένας κατάλογος γεγονότων που παρατηρούνται στα κυκλικά άλματα που ξεκινούν από τα τέλη του 18ου αιώνα: 1792 στον Ζυγό: Η Πρώτη Γαλλική Δημοκρατία.




1804 στον Σκορπιό: Το τέλος αυτής της Δημοκρατίας. Η Πρώτη Αυτοκρατορία που την ακολούθησε (σύνοδοι με τον Ουρανό το 1803 και το 1805) μετέφερε το φιλελεύθερο πνεύμα της Γαλλικής Επανάστασης στην ήπειρο.



1818 στον Τοξότη: Θορυβημένο από την αντιδραστική πολιτική της Ιεράς Συμμαχίας, το φιλελεύθερο κίνημα αποκτά δυναμική. 1830 στον Αιγόκερω (με σύνοδο Δία-Ουρανού): Το επαναστατικό ευρωπαϊκό κίνημα του 1830 (Γαλλία, Βέλγιο Πολωνία, Γερμανία, Ιταλία). Οι πρώτες φιλελεύθερες νίκες: Η ελληνική και η βελγική ανεξαρτησία, η Γαλλία και η Αγγλία ενδυνάμωσαν μια νέα κοινωνική τάξη, την αστική τάξη, ενώ, στη δική τους πλευρά του Ατλαντικού, οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν δημοκρατία. Το 1843 στον Υδροχόο: ταραχές των Χαρτιστών στην Αγγλία το 1842- οι πρώτες γενικές απεργίες έπληξαν τη μισή χώρα και τα συνδικάτα απογειώθηκαν το επόμενο έτος. Τα "Γαλλο-Γερμανικά Χρονικά" που ιδρύθηκαν το 1843 ήταν ένα δίκτυο παράνομων επαναστατικών μυαλών που βρήκε επιτυχία στη Βοημία και την Πολωνία. Την ίδια χρονιά το Risorgimento παραμερίστηκε υπέρ της ιταλικής ενότητας. Οι προετοιμασίες για μια γαλλοαγγλική entente cordiale είχαν ήδη ξεκινήσει. Ακούστηκαν οι πρώτες φωνές που προμήνυαν την έκρηξη του 1848, όταν η επόμενη σύνοδος Κρόνου-Ποσειδώνα παρείχε επαναστατικό κλίμα. 1856 στους Ιχθείς: Η πολιτική εφαρμογή της προωθήθηκε από την οικονομική αναταραχή. Το ίδιο συνέβη και στη Ρωσία, όταν ο Αλέξανδρος Β' άνοιξε τα σύνορα και τις φυλακές, ανοίγοντας το δρόμο για τη φιλελεύθερη εξέλιξη. Αλλά πάνω απ' όλα ήταν η χρονιά της Συνθήκης των Παρισίων, μια νίκη του γαλλοβρετανικού φιλελευθερισμού που διευθέτησε διάφορα ευρωπαϊκά προβλήματα, όπως η Μαύρη Θάλασσα, ο Δούναβης και η Οθωμανική Αυτοκρατορία, καθώς και έθεσε τα θεμέλια του διεθνούς ναυτικού δικαίου. 1869 στον Κριό: Μια επιτυχημένη χρονιά για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του Gambetta, το οποίο, τον επόμενο χρόνο, βοήθησε τη Γαλλία να μετατρέψει τη φιλελεύθερη αυτοκρατορία της σε Τρίτη Δημοκρατία. Στην Αγγλία μια φιλελεύθερη πλειοψηφία με ριζοσπαστική τάση το 1868 ακολουθήθηκε από εκλογικές μεταρρυθμίσεις στη Σκωτία και την Ιρλανδία. Στη Γερμανία, τα πρώτα σημάδια της σοσιαλδημοκρατίας με τη δημιουργία του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος των Μπέμπελ και Λίμπκνεχτ. Το 1868 υπήρξε η ιαπωνική επανάσταση, το σερβικό σύνταγμα και το άνοιγμα της διώρυγας του Σουέζ, ενώ το επόμενο έτος εμφανίστηκαν τα συνδικάτα στην Αμερική. 1881 στον Ταύρο: 1881-82: Η Τριπλή Συμμαχία της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Ιταλίας υποστηρίχθηκε από τη Ρουμανία και τη Σερβία και εν μέρει από την Ελλάδα, την Τουρκία, την Ισπανία και τη Σουηδία. Τα δύο αυτά χρόνια αναπτύχθηκε στη Γερμανία και τη Γαλλία νομοθεσία που επέτρεπε την ελευθερία του Τύπου, το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και, το σημαντικότερο, εισήγαγε τη δωρεάν πρωτοβάθμια εκπαίδευση, η οποία, υπό την Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία, ήταν κοσμική και υποχρεωτική. 1894 στους Διδύμους: Στη Γαλλία υπήρξε η πρώτη ισχυρή σοσιαλιστική ώθηση στις εκλογές του 1893, με σαράντα βουλευτές να εκλέγονται υπό τη σημαία του Jean Jaures, και η γέννηση της Γενικής Συνομοσπονδίας της Εργασίας το 1895. Στη Ρωσία, στις αρχές του έτους, ο Λένιν ίδρυσε τον Σύνδεσμο Αγώνα για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης. 1907 στον Καρκίνο: Τριπλή Αντάντ Αγγλία-Γαλλία-Ιταλία. Μέσα σε τρία χρόνια το Φιλελεύθερο Κόμμα με την υποστήριξη του Εργατικού Κόμματος του Ράμσεϊ Μακντόναλντ ψηφίζει μια σειρά από εργατικούς νόμους. Στη Γαλλία οι ριζοσπάστες και οι σοσιαλιστές πέτυχαν στις εκλογές του 1906, η Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας πραγματοποίησε μια σειρά από απεργίες. Ένα επαναστατικό κλίμα εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη: Αυστρία-Ουγγαρία, Ρωσία, Ισπανία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έκαναν επίσης μια δημοκρατική στροφή το 1906 και εξίσου το επόμενο έτος έγινε μια ειρηνευτική διάσκεψη στη Χάγη. 1919-20 στον Λέοντα: Τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου με τη νίκη των Συμμάχων (11 Νοεμβρίου 11 1918), ακολουθεί η Συνθήκη των Βερσαλλιών και η ίδρυση της Κοινωνίας των Εθνών και η δημιουργία της Τρίτης Διεθνούς. 1932 στην Παρθένο: Υπό την αιγίδα της Κοινωνίας των Εθνών, η διάσκεψη για τον αφοπλισμό στη Γενεύη κατέληξε σε αποτυχία για τη συλλογική ασφάλεια (ο Ποσειδώνας σε πτώση και ο Δίας σε πτώση). Το Σύμφωνο των Τεσσάρων Δυνάμεων στη Ρώμη αναλαμβάνει τα ηνία με τις διπλωματικές τους προσπάθειες να ενισχύονται από την υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης, που επιτέλους κερδήθηκε από τον αγώνα των δημοκρατιών κατά του φασισμού (1932-33). Η Ισπανική Δημοκρατία του 1931. Τον Νοέμβριο του 1932, η νίκη των Δημοκρατικών στις Ηνωμένες Πολιτείες έφερε τον Φ. Ντ. Ρούσβελτ στον Λευκό Οίκο.


1945 στον Ζυγό: Τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με τη νίκη των Συμμάχων (Μάιος και Αύγουστος 1945) και την ίδρυση των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) τον Ιούνιο του 1945: Αμέσως μετά τον πόλεμο το ρεύμα γύρισε υπέρ της αριστεράς και όσων είχαν αντισταθεί: υπήρξε κυβέρνηση των Εργατικών στην Αγγλία και Δ' Δημοκρατία στη Γαλλία. Στις 12 Απριλίου 1945 ο Ρούσβελτ πέθανε. Είχε επανεκλεγεί πολλές φορές και κατείχε την αμερικανική προεδρία για ολόκληρο τον κύκλο 1932-45.



1958 στον Σκορπιό: Ο Ντε Γκωλ επέστρεψε στην εξουσία στη Γαλλία και η Δ΄ Δημοκρατία έγινε Ε΄ (Οκτώβριος 1958). Έγινε επανάσταση στην Κούβα με τον Φιντέλ Κάστρο να γίνεται πρωθυπουργός (Ιανουάριος 1959). Επίσης, αμερικανοσοβιετική αποκλιμάκωση, με αναστολή των πυρηνικών δοκιμών και από τις δύο πλευρές τον Μάρτιο του 1958, ενώ τον επόμενο χρόνο ο αντιπρόεδρος Νίξον επισκέφθηκε τη Μόσχα και ο Χρουστσόφ τις Ηνωμένες Πολιτείες.



1971 στον Τοξότη: Η σύνοδος αυτή, η οποία διήρκεσε ολόκληρο το 1971, αποτέλεσε σημείο καμπής στις γενικές σχέσεις Ανατολής-Δύσης. Ο καγκελάριος Willy Brandt έφερε την Ostpolitik, η οποία βελτίωσε τις σχέσεις με το κομμουνιστικό μπλοκ. Το υπόβαθρο είχε ήδη δημιουργηθεί με το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο (Αύγουστος 1970), το οποίο διευρύνθηκε στο γερμανοπολωνικό σύμφωνο τον Νοέμβριο του 1970 και, τέλος, με την τετραμερή συμφωνία στο Βερολίνο τον Σεπτέμβριο του 1971. Αυτό το κλίμα αποκλιμάκωσης ζέστανε τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων και η συνθήκη SALT 1 για τον περιορισμό των στρατηγικών τους όπλων υπογράφηκε τον Μάιο του 1972. Επιπλέον, υπήρξε επίσης αποκλιμάκωση στην Ασία. Τον Αύγουστο του 1971, οι σινοαμερικανικές επαφές έληξαν με την αποδοχή της κομμουνιστικής Κίνας στον ΟΗΕ τον Οκτώβριο του 1971 και τον Φεβρουάριο του 1972 έγινε το ταξίδι του προέδρου Νίξον στο Πεκίνο. Πολύ όπως στην προηγούμενη σύνοδο, όταν ο Κάστρο κατέλαβε την εξουσία στην Κούβα, σε αυτή, στις 24 Οκτωβρίου 1970, ο Σαλβαδόρ Αλιέντε ανέβηκε στην εξουσία στη Χιλή, δυστυχώς όχι για πολύ. Το 1971, ο Bernard Kouchner ίδρυσε τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και η Greenpeace ιδρύθηκε επίσης αυτή τη χρονιά, κατά τη διάρκεια του επόμενου κύκλου, η πρώτη περιβαλλοντική οργάνωση στον κόσμο. 1984 στον Αιγόκερω: Ο δρόμος προς την ειρήνη. Στο χείλος της αβύσσου, με τους ευρωπυραύλους να βρίσκονται αντιμέτωποι στην Ευρώπη και το κλίμα του "πολέμου των άστρων", οι δύο υπερδυνάμεις αναγκάστηκαν, σε ακραίες συνθήκες, να διαπραγματευτούν. Ο Τσερνένκο συμφώνησε σε περισσότερες συνομιλίες για τον έλεγχο των εξοπλισμών στις 20 Μαΐου 1984, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι, καθώς ο Ήλιος πλησίαζε τη διαχωριστική σύνοδο (22 Δεκεμβρίου 1984), ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, με το τρίγωνο Ήλιου-Δία, ανέλαβε τα ηνία της εξουσίας. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του νέου σοβιετικού νούμερο ένα και του προέδρου Ρίγκαν οδήγησαν σε ειρήνη, και τον Απρίλιο του 1984, οι σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της κομμουνιστικής Κίνας εξομαλύνθηκαν. Επιπλέον, η τάση προς τη δημοκρατία που διατρέχει τη Λατινική Αμερική εκδηλώθηκε στην Αργεντινή, την Ουρουγουάη και τη Βραζιλία το 1983-85. Στη Γαλλία, στην κυβέρνηση της Πέμπτης Δημοκρατίας, ο Laurent Fabius, αριστερός, ανέλαβε τη θέση του Pierre Maurois. 1997 στον Υδροχόο: Μια ιδιαίτερη σύνοδος, διότι ενισχύεται από μια σύνοδο Δία-Ουρανού, με την τριάδα Δίας-Ποσειδώνας-Ουρανός να βρίσκεται σε διάστημα 8°. Αυτό αντιστοιχούσε σε μια Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή που πραγματοποιήθηκε στο Κιότο τον Δεκέμβριο του 1997 με στόχο να αποκτήσουν οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο καλύτερο έλεγχο. Στην Ευρώπη, μετά την άκαμπτη εποχή της Θάτσερ, το Ηνωμένο Βασίλειο είχε τους Νέους Εργατικούς του Τόνι Μπλερ, ο Λιονέλ Ζοσπέν σοσιαλιστικοποιούσε τη Γαλλία και ο σοσιαλδημοκράτης Γκέρχαρντ Σρέντερ βρισκόταν στη Γερμανία. 2009 στον Υδροχόο: Οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές εγκατέστησαν για πρώτη φορά έναν Αφροαμερικανό, τον Μπαράκ Ομπάμα, στον Λευκό Οίκο. Πιο ανθρώπινος από τους αντιπάλους του, που αγαπούσαν πολύ τα πορτοφόλια τους, επέστρεψε επάξια στην εξουσία τον Νοέμβριο του 2012. Οι τελευταίες δεκαοκτώ συνεχόμενες συνόδους Δία-Ποσειδώνα σχηματίζουν μια συνέχεια με φαινόμενα, τα οποία είναι αναμφισβήτητα της ίδιας τάξης, να επαναλαμβάνονται κάθε δεκατρία χρόνια: η αρχή, το τέλος ή η ανανέωση μιας ιστορικής διαδικασίας με την ίδια τάση, η οποία είναι συλλογικής φιλελεύθερης τάξης, δημοκρατικής, σοσιαλιστικής ή ακόμη και περισσότερο ή λιγότερο επαναστατικής. Υπάρχει μια στροφή προς τα αριστερά, με διεθνείς στόχους συνεταιριστικού, ειρηνικού ή ανθρωπιστικού χαρακτήρα. Αν η σύνοδος Δία-Ουρανού φέρνει στο μυαλό μας το 1914 και το 1941, μας έφερε επίσης στο 1918 και το 1945.

Κατά τη διάρκεια του κύκλου, υπάρχει μια αλληλουχία γεγονότων. Η ιστορία εκτυλίσσεται από μόνη της ξεκινώντας από τη μία σύνοδο και τελειώνοντας στην επόμενη. Η Πρώτη Γαλλική Δημοκρατία, η Κοινωνία των Εθνών, η εμπειρία του Ρούσβελτ, η Τέταρτη Γαλλική Δημοκρατία: όλα μέσα στη ζωή ενός κύκλου. Εναλλακτικά, μια τάση που ξεκινά από μια σύνοδο μπορεί να συνεχιστεί μέσα από πολλούς κύκλους: το ευρωπαϊκό φιλελεύθερο κίνημα που διαμορφώθηκε το 1817, ήρθε στην εξουσία το 1830 και στη συνέχεια έγινε κυρίαρχο την εποχή της Entente Cordiale το 1843. Το πολιτικό ντεμπούτο του Λένιν το 1894 καθιερώθηκε στην πρώτη ρωσική επανάσταση του 1907. Και στη συνέχεια υπήρξαν οι μεγάλες ανακωχές του 1918 και του 1945, καθώς και οι μεγάλες διεθνείς διασκέψεις: Η Χάγη το 1907, η Κοινωνία των Εθνών το 1919, η αποτυχημένη ειρήνη το 1932, τα Ηνωμένα Έθνη το 1945, η γενική αποκλιμάκωση το 1971, στη συνέχεια το 1984, με τη Σύμβαση του Κιότο το 1997. Η δημιουργία χρονικών περιόδων με τη χρήση των υψηλών σημείων που ανήκουν στην ίδια κυκλική οικογένεια μας καλεί να συνδέσουμε ιστορικές σχέσεις με τα όρια των διαδοχικών συγκλίσεων, αλλά μέσα σε κάθε κύκλο το νήμα της Αριάδνης πρέπει να υφαίνεται από τη μια πτυχή στην άλλη, καθιστώντας τα μέρη ένα συνεχές σύνολο σε όλη τη διαδρομή από το ένα άκρο στο άλλο. Από το βιβλίο του Αντρέ Μπαρμπώ:

Planetary Cycles: Mundane Astrology, translated by Kate Johnston.

Μετάφραση στα ελληνικά: Αναστασία Διακίδη

232 Προβολές0 Σχόλια

Πρόσφατες αναρτήσεις

Εμφάνιση όλων

Comments


bottom of page